Rocznik 1941. Urodzony w diecezji łomżyńskiej. Od
1958 kleryk Łomżyńskiego Seminarium
Duchownego i tam, 6 lat później, został wyświęcony na kapłana.
Studiował na ATK w Warszawie oraz w Rzymie, gdzie zdobył doktorat z
teologii. Pełnił posługę jako wicekanclerz Kurii Biskupiej w Łomży,
a także jako rektor Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie.
W 1985 roku został szefem Biura ds. Młodzieży w Papieskiej Radzie
ds. Świeckich.
1 października 1986 roku otrzymał od bł. Jana Pawła II nominację na
biskupa diecezji gorzowskiej. Sakry biskupiej udzielił mu osobiście
Papież, w Rzymie
16 października 1986 roku. 17 kwietnia 1993 roku Papież mianował go
arcybiskupem metropolitą przemyskim. Od 1999 roku zasiada w
zarządzie Episkopatu Polski, najpierw jako jej wiceprzewodniczący, a
od 2004 roku jako Przewodniczący Episkopatu Polski. Zasiadał w
szeregu rad i komisji Episkopatu. Od 2011 roku jest
Wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Biskupów Europy. Jest członkiem
Kongregacji ds. Biskupów, która, jak pamiętamy z poprzednich
artykułów, odpowiedzialna jest m.in. za przygotowanie papieżowi
kandydatów godnych do przyjęcia sakry biskupiej.
Człowiek skromny i oddany swojej pracy. Po jego wyborze na kolejną
kadencję na Przewodniczącego Episkopatu powiedział: „Myślę, że
państwo są równie rozczarowani, jak i ja.”. Ciężko przedstawić
poglądy i osobę Księdza Arcybiskupa Józefa w krótkim tekście, bo
próbując napisać dużo, można pominąć wszystko. Niech krótkim opisem
jego wspaniałego zaangażowania w odnowę wiary w ludziach będą jego
słowa: „Niestety, bez ascezy, bez pracy nad sobą prędzej czy później
będziemy skazani na grę naszych namiętności. Asceza praktykowana z
miłości, to właściwie codzienny, powolny, systematyczny i trwały
rozwój wiary, to droga do coraz większej intymności z Bogiem i
ludźmi, to sposób na naprawdę
niezwykle skuteczne duszpasterstwo.”
Bernard